Svolítið um lífið

Lífið er sérstakt. Það er gjöf sem við eigum að þakka fyrir.

Það kemur fyrir að okkur finnist lífið leika okkur grátt. Einkum þegar við erum döpur, söknum og líður ekki vel.

Samt eru þetta ekki með öllu neikvætt.

Við verðum döpur af því við kunnum að gleðjast en eitthvað veldur okkur sorg. Það er vegna þess að við eigum til væntumþykju. Við söknum af því að við kunnum að elska og gefa af okkur. Við söknum þess sem okkur þótti vænt um eða skapaði gleði.

Oftast eru erfiðar og sárar tilfinningar til staðar vegna þess að við þekkjum fallegu og góðu tilfinningarnar. Það gerir okkur mannleg og góðar manneskjur.

Það hlýtur að vera erfitt að vera sá sem breiðir yfir eða afneitar þessum tilfinningum. Þær eru nefninlega oftast sprottnar af ást og umhyggju.

Aðrir velja kannski reiði og biturð. En það er engum hollt að dvelja við þær tilfinningar.

Njótum þess að vera til - lífið getur verið svo fallegt og gott.

Eftir nóttina kemur nýr dagur.

Og lífið heldur áfram.

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 9.7.2011 kl. 19:11]

Þú ert frábær

[Skúmaskot tilverunnar, 10.7.2011 kl. 05:45]

Veit hvað lífið er yndislegt, en samt flókið. Stundum - bara stundum er það mjög sárt og erfitt. Ef börnin mín þurfa að líða fyrir það. Annars er bara að vera bjartsýn og berjast.