Ertu trophy wife?

Vissulega má segja að þessi færsla eigi við um bæði kyn. En ég leyfi herrunum að skrifa sínar eigin færslur.

Þótt ótrúlegt megi virðast er ennþá fullt af náungum sem telja konuna sína til "eignar" frekar en félaga í ástríku og góðu sambandi. Svona ambátt kannski.

Þetta eru nú yfirleitt ekki farsælustu samböndin, hvað þá eigulegustu náungarnir.

Menn sem koma illa fram við konur eiga það yfirleitt sameiginlegt að hafa lágt sjálfsmat, falið í gífurlegu sjálfsáliti útá við. Annað sem þeir eiga flestir sameiginlegt - fæstir kunna að elska nokkurn annan en sjálfan sig.

Lágt sjálfsmat kallar hinsvegar á utanaðkomandi skrautfjaðrir. Oftar en ekki konu.

Þessir menn sætta sig ekki við þessa "venjulegu" konu. Þeir vilja eitthvað meira.

Helst á konan að vera gullfalleg og grönn. Augnakonfekt í augum annarra. Það er upphefð. En oft er það ekki nóg. Best er ef hún er líka menntuð, gáfuð, kemur vel fyrir eða jafnvel þekkt í þjóðfélaginu að einhverju leyti.

Eða þá að konan hefur uppá eitthvað að bjóða sem manninum vantar. 

Við höldum í einfeldni okkar að maðurinn sé svona yfir sig ástfanginn af okkur. En í raun erum við lítið annað en sýningargripir. 

Í upphafi erum við meðhöndlaðar eins og prinsessur. Trúið mér - svona einstaklingar eru sérfræðingar í að lesa það sem við þörfnumst og leika inná það. Þessvegna er það oftar en ekki manneskja sem hefur einhverja fortíð að baki sem hefur reynst erfið sem eru bestu fórnarlömbin.

Prinsessan má síðan bóka að hún verður ekki lengi í Paradís. Áður en varir kemur hið rétta eðli í ljós og þá upphefst tími ótamkaraðrar stjórnsemi og kúgunar. Andlegrar, líkamlegrar eða bæði.

Agnið semsagt beit á glansandi gullbeituna sem er svo við nánari athugun bara ryðgaður nagli.

Á svipstundu breytist prinsessan í druslu, ómerkilegt slut sem á ekkert gott skilið. Má vera heppin að hinn sjarmerandi prins vilji eitthvað með hana hafa. Sennilega er henni talið trú um að hún geti ekki án hans verið, enginn annar muni líta við henni. Hvað þá elska hana.

Það merkilega er að þessi orð grafast inn í heila og sitja þar föst. Við raunverulega förum að trúa þessu. Eins megum við vera fullvissar um að allt slæmt sem gerist í sambandinu er okkur að kenna og aldrei þeim. Þeir heimfæra eigin galla yfir á okkur miskunarlaust.

Eftir einhvern tíma eru þeir svo búnir að fá leið á okkur og farið að hugnast ný mið. Flottari sýningargrip.

Reyndar megum við teljast heppnar ef okkur er sparkað út í hafsauga og talað svo um okkur sem geðsjúklinga og vitleysinga. 

Að þurfa að berjast sjálfur útúr svona sambandi er hinsvegar þrautin þyngri. 

Sérstaklega ef það eru börn í spilinu.

Þessir menn fara sko ekki þegjandi og hljóðalaust. Þeir þola ekki höfnun.

Það má búast við að öll trikkin í bókinni verði notuð. Þú getur átt von á klögum til barnaverndarnefndar. Mögulega færðu líka í höfuðið harða forsjárdeilu. Það verður reynt að lita þig eins svarta og skelfilega og hægt er. Niðurrifsstarfsemin heldur áfram allan tímann.

En!

Við munum komast í gegnum þetta. Það er ekkert ómögulegt.

Fyrsta skrefið er að átta sig á því að ekkert af þessu var okkur að kenna.

Við eigum þetta ekki skilið.

Við munum berjast fyrir okkar lífi - okkar og barnanna. Við gefumst ekki upp.

Það er líklegt að það taki nokkurn tíma að lækna andlegu sárin sem svona samband skilur eftir sig. Sumar okkar þurfa uppgjör. Viðurkenningu þess hve illa var farið með okkur.

Það er næsta ómögulegt að fá slíka viðurkenningu frá þessum mönnum. Sættum okkur við það.

Við við getum fundið styrk meðal annarra sem hafa tekið slaginn.

Að lokum munum við standa uppi sem sigurvegarar.

Reynslunni ríkari.

Munið að við erum ekki postulínsdúkkur. Við erum kvenmenn. Skörungar.

Hetjur.

Athugasemdir

[Ásdís Sigurðardóttir, 10.6.2011 kl. 20:17]

Kvitt !! þú ert góð að skrifa þig út úr erfiðum hlutum, vonandi lesa þetta konur sem þurfa stuðning og hjálp.

[Skúmaskot tilverunnar, 10.6.2011 kl. 21:52]

Þakka þér fyrir Ásdís mín. Frásagnir eru ekki bara lausn. Þær eiga líka að vera stuðningur. Svona má eru hinsvegar "tabú" að segja frá. En það er bara ekki rétt. Það á EINMITT að segja frá.

Ég vona að konum í vanda verði bent á þetta blogg - því það er gert til þess að aðrir geti fundið sig ekki alveg eins einmana.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 10.6.2011 kl. 22:23]

Frábær færsla.  Og auðvitað er ég ennþá ánægðari með minn karl eftir svona lestur