Yfirvaldið

Síminn hringdi.

Ég leit á númerabirtirinn. Æ - nei, ekki HANN. Hvað vill hann núna.

Hefði skilið ef barnið hefði ekki verið á leikskólanum, hefði þá látið barnið svara. Hann veit jú vel að ég kæri mig ekki um símtöl. Hef þessvegna notað SMS aðferðina eftir að lokað var á póstsendingar.

Svaraði með semingi.

"Ég ætlaði bara að láta þig vita að ég er hættur að nota gsm síma svo þú verður að hringja hingað í númerið hennar mömmu".

Mér svelgdist á munnvatninu. Ekki nóg með að ég forðaðist eins og heitan eldinn að hringa í gsm simann hans, númer mömmu hans hafði ég ekki notað í tæp tvö ár. Ekki hugsað mér að byrja á því heldur.

"Ha - sagði ég".

"Nú - það er engin skylda að vera með gsm síma, er það"?

"Nei"

"Þú hringir þá hér eftir í þetta númer!"

Ég kvaddi stuttaralega og lagði á.

Vissi alveg út á hvað dæmið gekk. Í þau skipti sem ég hafði þurft að hringja útaf einhverju var einfaldlega skellt á. Ef hann heyrir ekki það sem hann vill heyra - skellt á.

Eitt af þessum týpísku samskiptaháttum fjölskyldunnar.

Með öðrum boðleiðum kom maður allavega máli sínu til skila. Hvort sem það var svo lesið eða ekki. Sennilega - annars skipti varla svona miklu máli að loka á allar aðrar samskiptaleiðir.

Eða var það vegna þess að hann hafði alltaf heimtað símasambandsleiðina. Og ég neitað?

stjórnsemi.is

Yfirvaldið hafði talað.

Nú jæja. Ef hann ekki vildi fá nauðsynlegar fréttir af til dæmis barninu, þá var það alfarið hans mál. Ekki mikið annað um að ræða nema fjármál, en það var hvort sem er eins og að tala við Alþingishúsið. Húsið sjálft sko, ekki það að það gengi betur að tala við þá sem eru innandyra öllu jafna. Ekki á krepputímum allavega.

Minntist þess þegar ég tók fyrir það að hann kæmi æðandi hingað í tíma og ótíma. Með einhverjar afsakanir. Var búinn að lofa að koma með þetta eða hitt.

Þegar ég sagðist ekki vilja þetta var svarið að sjálfsögðu "ég kem bara ef ég vill".

Vá - hefði ég átt von á einhverju öðru. Eins og til dæmis - ég skil, allt í lagi.

Ef ég hugsa til baka held ég að ég hafi aldrei heyrt þau orð koma frá honum.

Jæja - hugsaði ég. En verið að reyna að stjórna.

Glætan að ég taki þátt í svona skrípaleik.

Hann getur bara fengið smjörþefinn af eigin frekju. Það mun veitast honum auðveldara héðan í frá að hringja í Guð á himnum en hingað.

Og gangi honum það vel.

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 6.6.2011 kl. 18:25]

 Góð.

[Skúmaskot tilverunnar, 6.6.2011 kl. 21:12]

Auðvitað þurfti ég að fá annan aðila til að senda póst þess efnis að ég kærði mig ekki um samskipti við þetta símanúmer. Þeim aðila var vinsamlegast bent á að hafa samband við lögfræðing.

Ég næstum dó af hlátri.

[Sólveig H Sveinbjörnsdóttir, 6.6.2011 kl. 22:42]

Í augnabilikinu eru allar rásir uppteknar ...líka þarna uppi hjá Guði hehe.... Flott hjá þér, nú hefur þú stjórnina go lætur hann ekki taka það af þér aftur .