Gone with the wind

Hann birtist allt í einu og stóð við hliðina á mér - og brosti. Ég hef örugglega brosað til baka. Dansgólfið var yfirfullt af fólki sem skemmti sér konunglega. En á þessari stundu sáum við bara hvort annað. Við dönsuðum. Við töluðum. Við hlógum.

Næsta morgun vaknaði ég í fanginu á honum. Hann brosti ennþá.

Stuttu síðar hvarf hann út í bjartan morguninn. Hvort við sjáumst aftur veit ég ekki. En það skiptir ekki máli.

Stundir sem eru fullar af gleði og samkennd eru alltaf þess virði. 

Í lífi hvers einstaklings eru góðar stundir og slæmar stundir. Fólk kemur inn í líf þitt og það fer.

Okkar stutta stund var góð og bara góð. Þó svo hún verði síðan ekkert annað en minning - þá er það góð minning.

Góðu minningarnar og allt það fallega og góða í lífinu gera það þess virði að vera til.