Góðverk? Nei - bara eðlilegur hlutur - kærleiki.

Svo hún kynntist manni sem var búinn að vera í neyslu í nokkur ár. Óhamingjusamur. Atvinnulaus. Sá ekki lífið framundan.

Var það góðverk að hún skyldi snúa lífi hans á betri veg? Að hann hætti neyslu og gat skapað sér atvinnutækifæri með hennar hjálp? Með hennar stuðningi?

Nei - það var ekki góðmennska. Það var kærleikur. Það var sönn ást og væntumþykja.

Stóra spurningin er, fékk hún nokkurntíma þakklæti fyrir allt sem hún gerði honum til aðstoðar?

Merkilegt en satt - nei.

Á endanum skít og skömm. Fúkyrði - leiðindi.

En skiptir það hana máli?

Nei. Vegna þess að það var gert í kærleika.  Ekki fyrir hana heldur þann sem henni þótti vænt um. Það verður aldrei af henni tekið og hún mun aldrei sjá eftir því.

Hún mun alltaf gleðjast yfir því sem hún gat gert á þessum tíma. Þarfnast ekki þakklætis. Því besta tilfinningin er sú að vita, að maður hafi gert sitt allra besta.

Fyrir það verður hún ævinlega sátt þó svo þakklætið sé ekkert.

Það er bara þannig að sumir geta ekki séð kærleika annarra vegna þess að þeir vita ekki hvað sannur kærleikur er. 

Þannig einstaklingar missa af því stærsta og fallegasta í lífinu. 

Að gefa af sér ást og kærleika.

En það er annað í þessari sögu sem ekki má gleyma. Einstaklingar sem hafa verið í neyslu haga sér oft öðruvísi en "ráð er gert fyrir". En sá sem er virkilega tilbúinn til að vinna með sig alla tíð eftir slíkt á þó bata vísan. Svo okkar er ekki að dæma. 

Okkar er einmitt að sýna kærleika.